De boot in…
De golven beuken tegen het voorsteven van de boot. Het scheepje deint vervaarlijk op en neer in dit ruwe water. Witte knokkels van het stevig vasthouden zijn duidelijk zichtbaar bij de kapitein, die met twee handen het roer moet vastklemmen.
Met rechte rug trotseert hij de elementen die hun best doen de weerstand van de kapitein en diens boot te breken. De bemanning zweeft in het luchtledige wanneer de boot weer een diepe duikeling maakt na de zoveelste aanval van een woeste, schuimbekkende golf. Hij ziet de uitkijkpost naar hem kijken en moeite doen om het natuurgeweld te overschreeuwen. “Henk” hoort hij zachtjes, “Henk”.
Jij ben de captain vandaag Henk, hadden zijn teamleden besloten. “Is goed. Geen probleem” had hij geantwoord. Henk, man van weinig woorden maar met grote verantwoordelijkheid. Ze zaten op een terrasje in Drimmelen en hadden net de uitleg van Pirates of The Biesbosch gekregen. Eerst de uitgebreide veiligheidsinstructies. Haaks oversteken, oppassen voor de beroepsvaart en de zeilboten, The Bos (bewust onbeschonken schipper) en nog veel meer. Daarna de uitleg over het spel zelf. De route, de regels, de opdrachten, de kaart en de schat. Zij waren nu klaar voor de start, maar moesten nog even verplicht genieten van het zonnetje op het Drimmelens terras.
Henk was dus The Bos vandaag en ze hadden hem nog even apart aangesproken. De Amer moest overgestoken worden. Geen zorgen, geen zuchtje wind vandaag, misschien een mini golfje. Eenmaal in de Biesbosch zelf moest hij vooral opletten dat niemand zou verbranden in de felle zon, dat er geen ongepland bezoek werd gebracht aan een zandbank en of de zwemlustigen wel het juiste diploma hadden. Genietend van zijn frisje was hij heel even in gedachten verzonken geraakt. Heel even maar. “Henk” hoorde hij zachtjes, “Henk. Kom, we gaan genieten”.
